بدن، هویت؛ شکم!
***
عارفی میگفت تمام هم هویت شدگی های کاذب ریشه در بدن دارد. یعنی وقتی که فکر میکنی بدن هستی. یا فکر میکنی ذهن هستی. مشکلات از همینجا شروع میشود.
و درست زمانی که فکر میکنی از این هم هویت شدگی ها رها شدهای کسی پیدا میشود و این هویت کاذب تو را پیدا میکند آن را برایت بالا میآورد و هویت کاذب خودت را جلوی خودت میگذارد و میگوید بفرما!
و دوباره تمرین شروع میشود! شاید با نوشتن شاید با دیدن خودت!
من از حدود ٩ سالگی یعنی کلاس سوم دبستان کمی شکم داشتم. اکثر اعضای خانواده پدری هم همینطور. از همان ٩ سالگی این هویت شکم داشتن کم و بیش همراه من بوده. گاهی کمرنگ شده گاهی هم پررنگتر. در کمی شکم داشتن کاملاً طبیعی است. شاید قدیم ها حتی نماد اعتبار یا سیری هم بوده. اما بحث من خوبی یا بدی داشتن شکم نیست!
مهم هویت کاذب بدن است! چه خوب چه بد!
چه بدن جنیفر لوپز یا بدن سیصد کیلویی مریض روی ویلچر! جنیفر لوپز از آن طرف بدن اش را در مقیاس جهانی به نمایش میگذارد و از آن ارتزاق میکند و شخصی را هم تصور کنید که بدنی معلول دارد شاید روی ویلچر و خودش را به خاطر شکل بدن اش بدبخت میداند!
این دو طرف طیف و این وسط ما ها هستیم! ما هایی که هرروز با نگرانی خودمان را در آیینه نگاه میکنیم. دنبال هویتمان میگردیم در این بدن! سعی میکنیم با اصلاح ریش یا ورزش بدنسازی یا اپیلاسیون یا مدل مو یا عمل جراحی دماغ یا رژیم غذایی یا پوشیدن گن و هزاران راه دیگر کمی هویت کاذب خودمان را بهبود ببخشیم. حتی یاد میگیریم از یک زاویهی خاص به دوربین نگاه کنیم و پاهایمان را چپ و راست کنیم و یک زانو را خم کنیم تا توی عکس سکسی تر به نظر برسیم!
بعضی هایمان از چاک سینه در عکسهایمان اصلا غافل نمیشویم!
اگر قسمت زیادی از درآمدمان را خرج لباس میکنیم تا کمی شکل بدنمان را با لباس اصلاح کنیم هم در همین گروه هستیم.
با دوستی حرف میزدم از قد بلندش گفت و از شکم و سینه های من! و اینکه این شکم باعث افزایش استروژن و کاهش تستوسترون است. شاید حتی مانع شود بتوانی ساعتها تلمبه بزنی و دختری را که خودش درگیر بدن است را ارضا کنی!
حتی غیر مستقیم به لباسهای من هم گیر داد! البته این منتقد خودِ من هستم!
من خودم را در این دوست جدید و عزیز میبینم! دوست دیگری دارم که تقریباً هر وقت می بینمش یک نگاهی به شکم من میاندازد و سری تکان میدهد و با حالتی از القای شرمساری میگوید این چیست!
و این دوست من هم خودم هستم!
من از هزاران حرفی که این دوستان عزیز میزنند همین قسمت را برداشتم! چون اینها آیینه های ایگوی من هستند!
و من هنوز این هویت کاذب بدن را با خودم حمل میکنم!
آری! این بدن ابزار و مَرکب من است در این زندگی! در یوگا هم سعی میکنیم این بدن را به مرحلهی اعلا برسانیم. یوگی ها معمولاً سالم ترین بدن ها را دارند چه در بیرون چه در درون.
اما یک چیزی یادمان باشد! این بدن مقداری گوشت و استخوان است که موقتا از روی زمین و از دل خاک جمع کردهای! و به زودی برمیگردانی اش به همان خاک!
از این بدن لذت ببر ولی همیشه یادت باشد تو این بدن نیستی! حتی وقتی در اوج ارگاسم هستی حواست باشد! از این بدن لذت ببر! اگر بدن زیبایی داری حالش را ببر! اگر مثل ٩٩ درصد آدمها از بدنت راضی نیستی اما رنج نکش!
تو یک بدن موقت داری. از آن محافظت کن. از آن مراقبت کن! موی بلندت را شانه کن! ریش خودت را هزاران مدل بزن! اما حواست باشد تو بدن نیستی!
اگر معلولی! اگر قد تو بلند است یا کوتاه! اگر شکم تو بزرگ است یا صاف! اگر رنگ پوستت سفید است یا سیاه! تمام اینها را ببین! از بدنت استفاده کن. سکس کن! لذت خوردن و سکس کردن را تجربه کن اما یادت باشد تو این بدن نیستی!
اگر دختری و پاهای سکسی ای داری! از آن ها لذت ببر! اگر مردی و قد بلندی داری باز هم از آن لذت ببر! اما یادت باشد این بدن موقتی است! در بدن گیر نکن!
درست بنشین. درست بخواب. درست راه برو. غذای خوب و طبیعی بخور. یوگا کن. به بدن ات آگاه باش. اما یادت باشد تو این بدن نیستی!
اگر بدن مردانهای داری. اگر بدن زنانه ای داری از هر دو لذت ببر. اما حواست باشد. حتی زنانگی و مردانگی چیزهایی موقت هستند!
این بدن ابزار موقتی توست توی این زندگی.
اما تو این بدن نیستی!
و تا وقتی اشتباهی فکر کنی بدن هستی رنج خواهی کشید! فرقی ندارد کارداشیان باشی یا استفان هاوکینگز! اگر این هویت کاذب را باور کنی رنج میکشی!
اگر موقع بیرون رفتن از خانه مهمترین موضوع اینست که چطور به نظر میرسی! یا موهایت یا لباست چطور است تو هنوز درگیر بدن هستی! هیچ اشکالی ندارد. خوشتیپ و خوش لباس باش! اما حواست باشد! از این ظاهر از این گوشت و پوست و استخوان هویت نسازی!
چون تو گوشت و پوست و استخوان نیستی!
تو شکم بزرگ و موی بلند و لباس قشنگ نیستی!
تن آدمی شریف است به جان آدمیت
نه همین لباس زیباست نشان آدمیت
و جان آدمیت نانوشتنی است!
Comments