مراقبۀ امروز-معجزۀ روشن بینی
***
گاهی وقتها تنها راه مراقبه برایم نوشتن است. میخواستم به صورت ویدیو بگویم ولی ذهنم آنقدر آرام نیست که در طول ویدیو منحرف نشود! شاید بعداً همین را تبدیل به ویدیو کردم.
اگر توجه را در نظر بگیریم دو جهت کلی دارد.
١- توجه به بیرون
٢- توجه به درون
حواس پنجگانۀ ما معطوف بیرون است. و طراحی شده برای انجام پروسۀ بقاء. از بدو تولد کار این حواس شروع میشود و تا تقریباً آخر عمر ادامه دارد.
اکثر آدمها توجهشان عموماً به بیرون است. اشکالی هم ندارد.
ما با توجه کردن به بیرون، دنیای بیرون را برای بقاء تغییر میدهیم. با توجه به بیرون فیزیک و شیمی را کشف میکنیم و با آن هواپیما و بمب اتم میسازیم.
بعضی از آدمها اما، در جایی از زندگی در یک چرخش عجیب و معجزه گون، توجهشان به درون باز میگردد.
این البته برای همه کم و بیش هست ولی بعضیها میتوانند به طور کامل به درون بنگرند.
این توجه به درون از توجه به بدن شروع میشود. از دیدن بدن. دیدن بدن از بیرون و از درون.
دیدن نفَس ها.
ورزش کردن و فعالیت مناسب و تغذیۀ سالم نتیجۀ توجه کافی به بدن است.
مرحلۀ بعدی، توجه به ذهن است.
یعنی باز در یک حرکت معجزه وار، آگاهی معطوف به خود ذهن میشود.
یعنی آگاهی ای که تا قبل از آن زیرمجموعۀ ذهن تصور میشد بزرگ میشود و از ذهن فراتر میرود و شروع میکند به دیدن خودِ ذهن!
به این پروسه یا جهش، روشن بینی گفته میشود!
وقتی بتوانی ذهن را خوب ببینی اتفاقات عجیبی میافتد!
تو ناگهان از ذهن جدا میشوی!
این همان هدفِ یوگاست!
چون ذهن برای بقاء بود و تو را جدا میکرد، حال به محض جدا شدن از ذهن، تو با آگاهیِ جهان یگانه میشوی.
این یوگا، یا همان تجربهی یگانگی است.
وقتی بتوانی توجه خودت را به درون بیاوری، از درون، همه چیز عوض میشود.
تو دیگر آن آدم قبلی نیستی.
واقعیتِ تو عوض میشود.
بیرون، تا قبل از این اتفاق برای تو واقعیت بود و درون، توهم و خیال!
ناگهان، بیرون برایت توهم میشود و درون واقعیت!
میزان وابستگی تو به شرایط بیرونی کم میشود.
جهان درون ابتدا ترسناک است ولی بعد، آنقدر جذاب میشود که مدام دوست داری به آن بازگردی.
کل جهان بیرون، برای تو بازی میشود.
تو دیگر دنیای بیرون را جدی نمیگیری. از دست دادن ها برایت بی معنی میشوند. حتی از دست دادن بدن!
چون همین بدن هم دیگر برایت بیرون حساب میشود. بدنِ تو از درون به چیزی متصل است. به دنیای درون متصل است. بدن تو از وقتی یک سلول بودی به مبدأ حیات متصل بود و این اتصال همیشه هست!
Comments