توهین به مقدسات یا احترام به انسانها؟
در عرصه گفتار و‌نوشتار فارسی بارها این را شنیده ایم !
“به عقاید دیگران احترام بگذار ! به مقدسات توهین نکن واگر نه (عصبانی می شوم وتو را میکشم! …)”
آنقدر تکرار شده که نمی دانم با چه زبانی بگویم این جمله اشتباه است.
باید بگویم مقدسات اصلا مهم نیستند. مقدسات تو عقایدی هستند که قابل نقداند.
تنها موضوع مقدس و مهم حقوق انسانهاست.
به عبارت دیگر انسانها ارزش ذاتی دارند نه عقایدشان!
عقاید بالاتر از انسانها نیستند.
انسانها بالاتر از عقاید هستند.
عقاید قابل نقد است.
انسانها و‌حقوق آنها آن چیزی است که باید به آن احترام گذاشت.
اشتباه نکنید!
اگر انسانی عقیده شما را نقد کرد حتی اگر توهین کرد نمیتوانید حقوق اساسی اش را سلب کنید.
حقوق انسانها در یک منشور سی گانه به اجماع نوع بشر رسیده است.
با یک سرچ ساده آنها را میتوانید پیدا کنید و کاملا ساده و قابل فهم هست.
در آن حق زندگی و حق آزادی بیان هر دو به رسمیت شناخته میشوند.
پس شما حق دارید عقیده تان را ابراز کنید و این حتی میتواند توهین تلقی شود!
اما یادتان باشد نمیتوانید حق زندگی و دیگر حقوق دیگران را چون به عقیده شما احترام نمی گذارند از آنها سلب کنید.
خط قرمز؛ انسانها و‌حقوق اساسی آنهاست!
عقیده قابل احترام نیست!
عقیده ی تو مذهب تو و ملیت تو همه در درجه ی بعد از انسانیت توست.
هیچ عقیده ای خط قرمز ندارد.
انسان و حقوقش مقدس هستند.
اگر به من و‌حق زندگی من احترام نگذاری آن وقت است که وارد جنگ با من خواهی شد.
اما تو‌حق داری عقیده ی من را نقد کنی. میتوانی همین نظر را مسخره کنی!
حتی میتوانی آن را مسخره کنی و به آن توهین کنی.
من چه خوشحال بشوم چه عصبانی باز‌هم من کاملا حقوق تو را رعایت خواهم کرد.
اما حقوق من را نمیتوانی زیر پا بگذاری!
اگر حقوق من را زیر پا گذاشتی آنوقت قانون حقوق تو را محدود خواهد کرد.
خلاصه این که ما حق داریم به عقاید هم توهین کنیم. آنچه نباید به آن توهین بشود حقوق ماست. البته حق داریم هر عقیده ای داشته باشیم ولی دیگران هم حق دارند آن را نقد کنند.
لینک به حقوق سی گانه:
留言