شغل رویایی ٢
***
نوشته‌ی قبلی در مورد شغل رویایی خیلی رویایی بود! توی این یکی سعی میکنم کمی آن را روی واقعیت بیاورم! روی زمین!
البته این که واقعیت کدام است و رویا کدام هنوز محل بحث است.
گروهی معتقدند هر آنچه که فیزیکی نیست رویاست. هرآنچه که با حواس پنجگانه دیده نمیشود رویاست و مجازی است و غیر واقعی! ما فقط بدن هستیم و فیزیک و شیمی و بیولوژیکی!
گروهی هم معتقدند آنچه ذهن و حواس پنجگانه می‌بیند رویاست و واقعیت بسیار فراتر از آن است. آنها به انرژی هایی در جهان معتقدند و می‌گویند حتی ماده هم نوعی انرژی است. آنچه ما درک می‌کنیم واکنشهای این انرژی ها بر همدیگر است. همه‌ی ما قسمتی از یک انرژی زنده و واقعی جهانی هستیم. این زمین و جهان فیزیکی هم یک رویای کوتاه است!
این که کدام یک درست می‌گویند محل بحث ما نیست. ما می‌خواهیم بدانیم شغل ایده‌آل چیست! البته همیشه بهتراست از کل به جزء رسید. اگر کلیات را درست ببینیم جزییات خودشان درست می‌شوند!
اگر عجله نداشته باشی.
اگر ترس از گرسنگی نداشته باشی.
اگر خودت را با کسی مقایسه نکنی.
اگر سالم باشی.
اگر به درون خودت متصل باشی.
اگر درگیر نان شب نباشی.
اگر سودای نان نداشته باشی.
آن وقت کم کم به لحظه برمی‌گردی.
کم کم دید ات روشن میشود.
وقتی لحظه را یافتی آینده‌ی ذهنی را توهم می‌بینی.
کم کم مسیر برایت روشن میشود.
نیازهایت کم میشود.
بودن ات مهم تر میشود از شدن!
وقتی در این حالت باشی می‌توانی دنیای درون ات را درست کنی.
وقتی دنیای درونت درست شد کم کم جهان بیرون را تغییر میدهی!
جهان بیرون انعکاسی از درون توست. عجیب به نظر می‌رسد اما جهان بیرون درواقع در درون تو بازتولید میشود. جهان واقعی جهان درون توست. بیرون فقط یک انعکاس مجازی از توست.
پس برای رسیدن به شغل رویایی باید از درون شروع کرد!
ابتدا آرامش
بعد نبودن عجله
از بین بردن هرگونه مقایسه
بعد از بین بردن ترس
بعد از بین بردن ترس از آینده
اتصال به چشمه‌ی اصیل درون
اتصال به دانش ذاتی درونی و اصیل
از بین رفتن غم نان
خاموش شدن سودای نان
خاموش شدن مقایسه های ذهن
بعد پا گذاشتن به لحظه
بعد کنار رفتن ایگو
کنار رفتن هرگونه هویت کاذب
کم کم موسیقی زندگی از درون تو شروع به نواختن می‌کند
کم کم تو ابزاری می‌شوی برای یک سمفونی بزرگ
تو قطره‌ای از اقیانوس می‌شوی
قطره‌ای که جدا از اقیانوس نیست
قطره‌ای که اقیانوس از درونش پیداست
وقتی چنان شدی دیگر لازم نیست تلاش کنی!
اقیانوس تو را می‌بَرد
تو فقط باید محو شوی
شفافِ شفاف
باید اجازه بدهی اقیانوس تو را برقصاند
گاهی موج می‌شوی گاهی هم سکون
هر دو خوب است
شاید قطره‌ای از طوفان شدی
جهانی را تکان دادی
شاید هم شبنمی شدی ساکت و آرام ولی به غایت زیبا
هردو عالی است
چه بنویسی چه ننویسی هر دو خوب است!
لینک به شغل رویایی ١
Comments