چهره‌ی پوزخند

چهره‌ی پوزخند

***

گاهی در مراقبه‌هایم یک شخصیت میهمانم میشود. شخصیتی پوزخند زننده. شخصیتی مسخره کننده. شخصیتی شکاک! و نامطمئن. این شخصیت در صورت همسر، خواهر یا برادر یا هرکسی ظاهر می‌شود. 

این چهره‌‌ی پوزخند زننده به خودش نامطمئن است. تنها کارش تخطئه و تحلیل دیگران است.  او از خود خالی است. او پوچ ترین شخصیت است. او با پوزخند زدن به دیگران هویت پیدا می‌گیرد. او همه چیز را مسخره می‌کند. این نوشته را. طرز نشستن را. ظاهر را. کارهایم را. همه چیز را. 

این شخصیتِ پر شمار معمولاً حاضر است. او فقط با مسخره کردن دیگران احساس بودن پیدا می‌کند. هرچه موضوع مسخره کردن پیدا کند بزرگتر و بزرگتر می‌شود. 

او قسمتی از خود من است! این چهره‌ی پوزخند شخصیتی ضعیف و شکاک است. او جوهر درونش را گم کرده. من با برگشتن به جوهر درونم با قدرت؛ محبت و اطمینان نگاهش می‌کنم. 

اینها کسانی هستند که با نقد کردن آثار هنری دیگران زندگی می کنند نه با خلق اثر هنری خودشان. آنها از درون خالی اند. قضاوت دیگران شخصیتی موقت و کاذب به آنها می‌دهد. 

این چهره‌ی پوزخند زننده‌ی مسخره کننده بیشتر از هر کسی نیاز به نگاه محبت آمیز دارد. بیشتر از همه نیاز به قلبی مطمئن دارد. بیشتر از همه نیاز به درونی آرام و خلاق دارد. من با یک نگاه تمام اینها را به او هدیه می‌دهم. 

ترول ها و هی تر ها در شبکه‌های اجتماعی از این دسته‌اند. آنها بیشتر از همه نیاز به محبت و اطمینان دارند. محبت با آنها را فراموش نکنید! آنها با یک نگاه با وقار و محبت آمیز و آرام آب می‌شوند! امتحان کنید! 

#اکس