هویت شیعه و حل ایگوی قربانی

 هویت شیعه

***

من و تو در سرزمین شیعه متولد شدیم. شناختن شیعه و هویت شیعه برای ما بسیار مهم است. اتفاقات سیاسی اجتماعی معمولاً تحت تاثیر این هویت هستند. 

شیعه یک هویت جمعی است. یا به قول اکهارت Collective Ego.  بعد از ظلم های فراوانی که جنگجویان مسلمان بر ایرانیان روا داشتند ایرانی‌ها یک هویت جدید ساختند به نام شیعه. شیعه باعث شد هویت جمعی مستقلی داشته باشیم و کمک کرد نسبتاً استقلال سیاسی بدست بیاوریم. اما اینجا این تحلیل بیشتر از جنبه‌های خودشناسی است تا سیاسی یا تاریخی. 

وقتی کسی مورد ظلم واقع می‌شود چنانکه ایرانیان در طول تاریخ بوده‌اند چون به لحاظ موقعیت جغرافیایی ایران در چهارراه‌ بین آسیا و اروپا بوده و از جنوب هم به دریاهای آزاد راه دارد محل حمله و حضور انواع نیروهای مهاجم بوده‌ایم؛ هویت قربانی اولین جای فرار است. 

زمانی که ظلمی واقع می‌شود و در ظاهر ما مورد ظلم واقع می‌شویم اگر نتوانیم در لحظه ظالم را ببخشیم و خنثی کنیم یکی از راههای ایگو؛ غلتیدن در ایگوی قربانی است. کم کم این ایگوی قربانی پررنگ می‌شود. سمبل هایی مثل امام حسین و ظلمی که به او و یارانش رفت را برای خودمان پررنگ می‌کنیم. این ایگوی قربانی نیاز به تجدید حیات دارد. بنابراین هر ساله مجدد فاجعه‌ی کربلا را برای خودمان تکرار می‌کنیم. همان خشونت یزید را بر گاو و گوسفندان روا می‌داریم. این خشم فروخورده و ایگوی قربانی در تمام سال همراه ما هست. 

کم کم به غمگین بودن معتاد می‌شویم. حتی اگر مذهبی نباشیم نیاز به غم داریم. آهنگهای غمگین و فیلم‌های غمگین این ایگوی غم و قربانی را تجدید می‌کند. 

در نهایت این خشونت و غم را در خیابان ها هم می‌بینیم. کسانی که به دادخواهی حسین برمی‌خیزند خودشان یزید های بالقوه و بالفعلی می‌شوند. 

حل شدن این ایگوی قربانی نیاز به توجه و آگاهی فراوان برای تک تک ما دارد. تا زمانی که این ایگوی قربانی که هم سطح و به همان اندازه‌ی ایگوی ظالم خطرناک است از بین نرود این چرخه‌های ظلم و مظلوم تولید و بازتولید می‌شود. 

عیسی و ماجرای به صلیب رفتنش با اینکه ظلم عیانی بود اما با آگاهی عظیم او تبدیل به ایگوی قربانی نشد. اگرچه بعدها مسیحیان صلیب ساختند و آن ایگوی قربانی را تجدید و تقویت کردند اما خود عیسی چنین نبود. چنانچه احتمالا خود حسین چنین نبود. 

شناخت این ایگوی قربانی که در زنان سرزمین ما هم به وضوح مشهود است اولین قدم است. 

شناخت و از بین بردن این ایگوی قربانی در خودمان اولین قدم تغییر و رشد و پیشرفت در مناطق شیعی نشین است. 

این تغییر از درون تک تک ما شروع می‌شود. با مدیتیشن یا مراقبه و کسب آگاهی نسبت به این احساس قربانی در درونمان. 

بازگشت به درون تنها راه حل نهایی برای ساختن دنیای بیرون است. 

این را ذهن درک نمی‌کند. فقط باید به اندازه‌ی کافی مراقبه کرده باشی تا تغییر خودت و در نتیجه تغییر جهان بیرون را تجربه کرده باشی. 

به امید آن روز …

#مذهب #وقایع #ایران