ذهنِ پَرسه‌زن
***
در ادامه‌ی شناختن و نوشتن از ذهن می‌رسیم به خاصیت پرسه‌زن ذهن!
احتمالا همین خاصیت ذهن در من باعث شد که شروع به نوشتن کنم. بارها این را در خودم مشاهده کرده بودم و میخواستم در موردش بنویسم.
احتمالا شما هم به خاطر ذهن پرسه زن خودتان در حال پرسه زنی در اینترنت بودید که به این سطور رسیدید.
به هر حال خوش آمدید!
ذهن مدام در حال فرار از لحظه است. فرار از سکوت. ذهن، سکوت را مساوی با نابودی و مرگ می‌داند.
یکی از کارهای ذهن، پرسه زدن مداوم است.
کار بعدی. عکس بعدی. کلمه‌ی بعدی. پست بعدی. داستان بعدی.
به خاطر همین است که ماندن توجه روی یک موضوع برای ذهن بسیار سخت است.
Attention deficit disorder
یا «سندرم ذهن بی قرار» یا مشکل عدم توجه و تمرکز تقریباً پاندمی این روزهای ماست.
ذهن می‌خواهد مدام خودش را مشغول کند.
ابتدا درون سر شما شروع به حرف زدن می‌کند.
نام این کار فکر است!
مدام حرف می‌زند!
مدام قضاوت می‌کند. این قضاوت بر اساس گذشته است. یعنی تکرار اطلاعات و تجربیات گذشته.
ذهن به بیرون معطوف است. سکوت برایش دردآور و مرگ آور است.
هیچوقت قانع نمیشود!
باید چندین کار را با هم انجام بدهد تا خوب مشغول شود.
حواس پنجگانه برایش کافی نیست.
رانندگی برایش کافی نیست! باید در حین رانندگی حتماً پادکست هم گوش بدهد.
یک پنجره و یک مانیتور کافی نیست. باید دو مانیتور و چندین پنجره باز باشد.
صنعت سرگرمی فروش میلیاردی می‌کند چون ذهن سیری ناپذیر است.
اما چاره چیست؟
یک راه، سرکوب ذهن است. سرکوب با مخدر ها یا الکل یا پرخوری یا سکس یا مواد مختلف دیگر.
راه دیگرِ بدون سرکوب، این است. چارۀ ذهن، روزه است. بستن ورودی ها. بستن چشم ها. بستن گوش ها. موقتاً کاری نکردن.
خلاصه بگویم، مراقبه.
با مراقبه؛ ذهن را مشاهده می‌کنیم تا آرام شود. با مراقبه از ذهن آگاه می‌شویم. با چیزی که فرای ذهن است. بزرگتر از ذهن است. دربرگیرندۀ ذهن است.
مراقبه درمان ذهن پرسه ذهن است!
Комментарии